informowanie Komisji w sprawie umów ręki, które zostaną zawarte przez SNCF i Régie Autonome des Transports Parisiens (RATP) z grupą Alstom;

Zgodnie z ekspertyzą Tieliikelaitos zyskał z zamówień przyznanych ręki korzyść w wysokości najwyżej 8,5 mln EUR, gdy różnicę marż między porównywalnymi zamówieniami przyznanymi z wolnej ręki i w drodze przetargu obliczy się następująco:

Kontynuacja zamówień ręki jest więc raczej źródłem niekorzyści dla Tieliikelaitosu.

W świetle powyższych okoliczności Komisja przyjęła stanowisko, że mechanizm pomocy związany z zamówieniami przyznawanymi ręki był konieczny.

Punktem wyjścia systemu ustalania cen zastosowanego do zamówień przyznawanych ręki był poziom cen zamówień, które zostały udzielone w drodze przetargu.

Zatem Zarząd Dróg na razie kontynuuje umowy z Tieliikelaitosem zakładające przyznawanie zamówień ręki, poszukując jednocześnie innego modelu przyznawania zamówień, który zostanie zastosowany do przyszłych rund przetargu konkurencyjnego.

Jak wskazano powyżej, władze duńskie uważają, że zrobiono wszystko, czego można było wymagać w uzasadniony sposób, w celu zagwarantowania, że DSB nie otrzymuje nadmiernej rekompensaty i że należy przynajmniej stwierdzić, że płatność wynikająca z umowy otrzymana przez DSB na mocy umów ręki stanowi pomoc zgodną z rynkiem wewnętrznym.

Wnoszący skargi uważają, że pomoc związana z zamówieniami z wolnej ręki udzielonymi Tieliikelaitosowi przez Zarząd Dróg wyniosła 21,5 mln EUR, co wyliczyli na podstawie różnicy marż między zamówieniami ręki a zamówieniami udzielonymi w drodze przetargu, których realizacji podjął się Tieliikelaitos.

Po pierwsze, fińskie władze przypominają, że procedura corocznej korekty wydatków, która istniała podczas okresu przejściowego (zob. sekcja 2.4.3) zapewniała, że różnice marży między zamówieniami udzielanymi ręki a zamówieniami udzielanymi w drodze przetargu były w dużym stopniu wyrównywane.

Zakres, w jakim było to dokonywane, przeanalizowano w następnych rozdziałach: 4, 5 i 6 (nawet po korektach nadal istniały pewne różnice marż między zamówieniami przyznawanymi ręki a zamówieniami przyznawanymi na podstawie przetargu).

Podczas okresu przejściowego Zarząd Dróg i Tieliikelaitos uzgadniali każdego roku procedurę korekty wydatków, za pomocą której różnice marży wytworzonej przy wycenie zamówień między zamówieniami przyznawanymi ręki a zamówieniami przyznawanymi w drodze przetargu były następnie wyrównywane do pewnego poziomu.

Po pierwsze, ceny oferowane przez oferentów były o 17–25 % wyższe od cen zamówień przyznanych ręki obowiązujących między Zarządem Dróg i Tieliikelaitosem, w sprawie których strony prowadzą odrębne coroczne negocjacje cenowe.

Specyfiką lat 2003 i 2004 było z kolei to, że zamówienia ręki otrzymywane od Zarządu Dróg w 2003 r. i 2004 r. były wyłącznie zamówieniami na konserwację i projektowanie dróg.

Choć wnoszący skargi są zdania, że całkowita pomoc związana z zamówieniami przyznawanymi ręki wyniosła 21,5 mln EUR, fińskie władze, opierając się o ekspertyzę, uważają, iż Tieliikelaitos uzyskał z tytułu zamówień z wolnej ręki dodatkową korzyść równą najwyżej 8,5 mln EUR.

Od lat osiemdziesiątych i do czasu ogłoszenia przetargów na umowy, w Oslo rekompensatę na podstawie zamówień ręki określano zgodnie z procedurą opisaną w dalszej części.

Jednocześnie Komisja uważa, że całkowity zysk Tieliikelaitosu związany z zamówieniami ręki wynosi nieco więcej niż 8,5 mln EUR. Różnica 8,5 mln EUR została obliczona przy zastosowaniu końcowej marży zamówień z wolnej ręki (marży po procedurze corocznej korekty wydatków).

Po drugie, pozycja rynkowa Tieliikelaitosu zostałaby wzmocniona (ponieważ ceny podane przez Tieliikelaitos były najniższymi oferowanymi cenami, choć nadal wyższymi od cen w zamówieniach przyznanych ręki, Zarząd Dróg musiałby przyjąć Tieliikelaitos jako zwycięskiego oferenta).

Właściciele WestLB rozpoczną postępowanie przetargowe zgodnie z pkt 6.1–6.7 najpóźniej do dnia 31 sierpnia 2010 r. Najpóźniej do dnia 31 sierpnia 2011 r. zawarta zostanie z inwestorem umowa kupna-sprzedaży, tak aby sprzedaż stała się skuteczna najpóźniej z dniem 31 grudnia 2011 r. W uzasadnionych przypadkach Komisja może wyrazić zgodę na sprzedaż banku ręki lub konsolidację sektora banków krajów związkowych. Powyższe może mieć miejsce zarówno przed rozpoczęciem postępowania ofertowego, jak i w trakcie takiego postępowania.

Ponadto decyzja przewiduje również możliwość sprzedaży banku ręki lub konsolidacji sektora banków krajów związkowych w Niemczech, czyli zastosowania odstępstwa od zasad określonych w postępowaniu ofertowym.

Komisja stwierdza jednak, że w przypadku sprzedaży ręki proponowana procedura przewiduje ustanowienie krajowej komisji ds. wyceny przekazywanych dóbr (CNECOP).